Casa Bukowski

Multiplataforma Internacional de Literatura, Cine, y Artes

AÑO 4 - 2023

ANGELA MARINESCU – TRADUCCIÓN DEL RUMANO CORINA OPROAE

¡Compartir!

Como un vaso de vodka infectado con sangre:' 2 poemas de Angela Marinescu, la matriarca de la poesía rumana moderna - Flavor77

 

ANGELA MARINESCU

Nació el 8 de julio de 1941, en Arad, con el nombre de Basaraba-Angela Marcovici. Es una de las poetas de referencia en la poesía rumana contemporánea. Su obra ha sido reconocida con diversos premios como por ejemplo el Nichita Stănescu en 1990, el premio de la Unión de los Escritores de Rumanía en 2000 o el Premio Nacional de Poesía Mihai Eminescu Opera Omnia en 2004, entre otros. Algunos de sus libros de poemas son: Sangre azul (Sânge albastru, 1969), La estructura de la noche (Structura nopții, 1979), Blindaje final (Blindajul final, 1981), Cal (Var, 1989), El parque (Parcul, 1991), El evangelio según Toma (Evanghelia după Toma, 1997), Skanderbeg (1999), Fugas postmodernas (Fugi postmoderne, 2000), Me como mis versos (Îmi mănânc versurile, 2003), El silencio sexual (Tăcerea sexual, 2004), El lenguaje de la desaparición (Limbajul dispariției, 2006), Problemas personales (Probleme personale, 2009), Intimidad (Intimitate, 2013) o Los pájaros en el cielo gritan (Păsările pe cer țipă, 2021), firmado como Angela Marcovici.

[Îmi mănânc versurile, 2003]

 

Încerc sămi mănânc versurile

 

încerc să‑mi întorc fața pe dos

încerc să mă calc în picioare

încerc să fiu hrană pentru proști

încerc să nu mai învăț

mai bine stau suspendată‑ntr‑un băț

ca victima cea mai infractoare

a lui Vlad Țepeș cel cu nasu mare

încerc să nu mai fiu singură

să‑mi bag asta în cap

încerc să nu mai fiu rea dar sunt dracul gol

într‑o piele de catifea

încerc să calc nestingherită pe drumul vechi al iubirii

(cel mai suspect vers al meu

stă în picioare îmbrăcat în frac negru și tare)

încerc să nu mai fiu vulgară

deși îmi este atât de greu

încerc să fiu mică

deși îmi este și mai frică

încerc să mă bucur de viață fără să mai mișc un degete

nu mai pot să fiu sinceră. ceea ce am scris nu mă mai satisface.

sunt brutală și masculină, acum, în comportament

când, îmbrăcată în pietre compacte,

îmi dau foc în cerul gurii.

 

 

*****

 

[Me como mis versos, 2003]

 

Intento volverme la cara del revés

 

intento pisarme a mí misma

intento ser alimento para los tontos

intento dejar de aprender

mejor estar colgada de un palo

como la víctima más criminal

de Vlad Țepeș el de la napia grande

intento ya no estar sola

metérmelo en la cabeza

intento dejar de ser mala, pero soy el mismísimo diablo

en una piel de terciopelo

intento recorrer libremente el antiguo camino del amor

(mi verso más sospechoso

está rígido de pie vestido con un esmoquin negro)

intento dejar de ser vulgar

aunque me cuesta mucho

intento ser pequeña

aunque tengo aún más miedo

intento disfrutar la vida sin mover un dedo

ya no puedo ser sincera. lo que he escrito ya no me satisface.

soy brutal y masculina, ahora, en mi comportamiento

cuando, vestida con piedras compactas,

me prendo fuego desde el paladar.

 

[Tăcere sexuală, 2003]

 

mi se fâlfâie de toți tinerii ce vor să mănânce

din poezia mea fără să plătească o minimă taxă de intrare

în frunte cu oricine ce‑mi dă bani acum pentru ce nu a fost atunci

mi se fâlfâie stau în bătaia vântului puternic

cu fața nu cu spatele mi se fâlfâie de toți proștii și deștepții

ce m‑au făcut dintr‑o singură mișcare sexuală nevăzută

de cei cărora le scapă obiectele din mâini în preajma mea

poate o liniște mai mare ar fi cea mai de pe urmă

intrare în lumea folositoare poate sunt aici ca un înger

ce plutește imperturbabil pe suprafața nemișcată a pământului

ultimul țipăt este un alt înger

ceea ce am scris este un alt înger

nici un înger nu‑l poate înlocui pe celălalt înger

îmi împing sânii în pământ

îmi scot uterul înafară

mă penetrez pe mine cu stângăcie

deoarece nu am nici un exemplu asemănător în minte căruia

să‑i închin memoria pesimistă a acestui poem

îl invoc pe tatăl meu mort pe al cărui creier am înălțat

mormântul steagului decadent al familiei

sunt un înger sexual

 

*****

 

 

El silencio sexual (2003)

 

me importan un bledo todos esos jóvenes que quieren alimentarse

de mi poesía sin pagar una tasa mínima de entrada

capitaneados por cualquiera que me da dinero ahora por lo que no fue entonces

no me importan estoy de cara no de espaldas

a las ráfagas fuertes de viento

me importan un bledo todos aquellos tontos y listillos

que me volvieron invisible en un solo movimiento sexual

todos los que dejan caer los objetos de las manos a mi alrededor

tal vez un silencio mayor ser la última

entrada al mundo útil tal vez esté aquí como un ángel

que flota imperturbable sobre la superficie inmóvil de la tierra

el último grito es otro ángel

lo que he escrito es otro ángel

ningún ángel puede reemplazar a otro ángel

empujo mis pechos en la tierra

me saco el útero hacia fuera

me penetro a mí misma con torpeza

porque no tengo ningún ejemplo parecido en mente al que

dedicar el recuerdo pesimista de este poema

invoco al padre muerto sobre cuyo cerebro he alzado

la tumba de la bandera decadente de mi familia

soy un ángel sexual

 

[Întâmplări derizorii de sfârșit, 2006]

 

o femeie nu este decât un cântec de lebădă

o femeie nu este decât un cântec de lebădă

o femeie nu este decât un gunoi fosforescent

ce se masturbează

o bucată de carne

roșie macră

bună sănătoasă

fibră marfă

ce trebuie violată

de un creier străin

eu m‑am născut

gata violată

de

creierul

meu

 

 

*****

 

[Sucesos triviales para el final, 2006]

 

una mujer no es otra cosa que un canto de cisne

una mujer no es otra cosa que un canto de cisne

una mujer no es otra cosa que un despojo fosforescente

que se masturba

un trozo de carne

roja magra

buena sana

fibra mercancía

que tiene que ser violada

por un cerebro ajeno

yo nací

ya violada

por

mi propio

cerebro

 

cuvintele

 

cuvintele

ei

atunci când nu se mai joacă

sunt ca ale unei fetițe

cu ochii

injectați

ce‑și pipăie cu degetele subțiri

venele de la tâmple

în timpul în care

își desface

încet

picioarele

pentru a lăsa loc

mâinii care scrie

să intre

și să iasă

din imperiul

tăcut

al

morții

 

 

*****

 

 

Las palabras

 

sus

palabras

cuando ya no está jugando

son como las de una niña

con ojos

inyectados

que se palpa con sus dedos finos

las venas de las sienes

mientras

se abre

lentamente

de piernas

para hacerle lugar

a la mano que escribe

para entrar

y salir

del imperio

callado

de

la muerte

 

[Intimitate, 2013]

Autoportret

 

în capitala unei țări

cu granițe din ce în ce mai nesigure

să (nu) port

haine de plumb

mate elegante academice

deoarece suntbătrână. suntinocentă. suntautistă.

sunt mai bolnavă decât un îndrăgostit

în preajma sinuciderii.

„trebuie scoasă din joc”, ar spune

marii noștri poeți.

niște lichele înnăscute.

cum au făcut mamele lor să le reușească?

o noninterpretare din ce în ce mai absconsă.

un nonloc din ce în ce mai izolat.

un nonbuncăr cu ușile și ferestrele zidite.

o nonpoezie din ce în ce mai întunecată.

 

 

*****

 

[Intimidad, 2013]

Autorretrato

 

en la capital de un país

con fronteras cada vez más inciertas

(no) debo llevar

ropa color plomo

mate elegante académica

porque soyvieja. soyinocente. soyautista

estoy más enferma que un enamorado

al borde del suicidio.

«hay que dejarla fuera de combate», dirían

nuestros grandes poetas.

unos cabrones natos.

¿cómo se las ingeniaron sus madres para hacerlos así?

una nointerpretación cada vez más incomprensible.

un nolugar cada vez más aislado.

un nobunker con las puertas y las ventanas tapiadas.

una nopoesía cada vez más oscura.

 

BIOGRAFÍA

CORINA OPROAE (Făgăraș, Transilvania, Rumanía, 1973)

Es poeta y traductora. Reside en Cataluña desde 1998. Escribe en español y en catalán. Sus libros de poemas son Mil y una muertes (La Garúa Poesía, Barcelona, 2016; El Taller Blanco, Bogotá, 2021), Intermitencias (Sabina Editorial, 2018) y Temprana Eternidad (Caza de Libros, 2019), una antología personal publicada en Colombia. Su último libro en español es Desde dónde amar (Pre-Textos, Valencia, 2021). En catalán ha publicado La mà que tremola (La mano que tiembla) (Cafè Central & Llibres del Segle, 2020), un libro de reflexión poética sobre el hecho de escribir en una lengua que no es la lengua materna. Es autora de la antología de poesía catalana publicada en Colombia, La hora indefensa (Escarabajo Editores, 2021). Ha traducido del rumano y del inglés al catalán y al español autores como Lucian Blaga, Gellu Naum, Marin Sorescu, Ana Blandiana, Ioan Es. Pop o Mary Oliver.

Comentarios

Suscribir
Notificar de
guest
0 Comments
Comentarios en línea
Ver todos los comentarios
Casa Bukowski
Abrir chat
1
Comunícate con Casa Bukowski
Casa Bukowkski
Hola, ¿Tienes algún comentario o sugerencia?